نویسندگان در طول زندگی خود ، حرف های خوب و بد شنیده اند که برخی از آنها قلب شان را آکنده از درد می کند .
حرف هایی که قلب نویسندگان را به درد می کشاند ؛ توهین از جانب طرفداران و خوانندگان متن آنهاست .
از این حرف ها که بگذریم ، من برای شما یک پیشنهاد دارم .
هرگاه فردی به شما گفت که تو نمی توانی ؛ با قاطعیت تمام به او بگو که می توانم .
#بانوی سبز
ادامه دارد ...
نویسندگان گاهی تصویرگر می شوند .
آنها گاهی تصویرگری کتاب را خود برعهده می گیرند .
آنها طوری نوشته های خود را به تصویر می کشند که گویی قلم جادویی آنها را نقش می بندد .
نویسنده ها می توانند تصویرگری ماهر نباشند ولی احساسات سرشاری دارند .
آنها دارای احساسات لطیفی هستند ؛ لطیف چون برگ گل یاس .
زیباتر از دستمالی که مادر برایت می دوزد .
نویسندگان انسان هایی با تجربه هستند ؛ چون آنها در محیط اطراف خود بسیار حضور داشته اند .
#بانوی سبز
ادامه دارد ...
نویسندگی یک رویاست .
رویایی که هیچ وقت پایان نمی یابد .
هر کسی که می گوید یک نویسنده نمی تواند یک متن زیبا بنویسد ، حتما خودش نویسنده نیست .
چون نویسنده ها ، تنها انسان هایی هستند که می توانند متونی به زیبایی یک قطره شبنم که روی گل سرخ می غلتد ، بنویسند .
بعضی از انسان ها نمی توانند درک کنند که آیا ما نویسنده ها واقعا استعداد نویسندگی داریم یا نه ؟!
هر نویسنده دارایی هایی دارد .
این دارایی ها قلم و کاغذ اوست .
برای نویسندگی فقط به یک قلم و چند کاغذ برای نوشتن متنی زیبا احتیاج است .
چون آنها می توانند در هر شرایطی بنویسند .
#بانوی سبز
ادامه دارد ...
